Defibrillator

Handmatige defibrillator is een geavanceerd medisch levensondersteunend apparaat dat het hartritme bewaakt en waarmee de gebruiker de energiekeuze handmatig kan aanpassen en schokken. Gebruikers van handmatige defibrillatoren zijn professionele specialisten zoals artsen, verpleegkundigen, paramedici. De reden hiervoor is de diagnose van de toestand van de patiënt via de paddles van het handmatige defibrillatorapparaat of het ECG-signaal van de ECG-elektroden. Als de patiënt dat is ECG-signaal is een schokbaar ritme, de medisch specialist past het vereiste energieniveau aan de conditie van de patiënt aan en voert de defibrillatie werkwijze.

* Handmatige defibrillatoren worden gebruikt door een arts of bijkomende gezondheid

* Het ECG-ritme is door de gebruiker gedefinieerd, de gebruiker neemt de beslissing voor defibrillatie en laadt het apparaat op en past indien nodig de schok toe.

* Electro gel wordt aangebracht op externe paddles en brengt defibrillatie aan op de borst met het gewenste energieniveau dat elektrische stroom wordt geleverd.

* Geautomatiseerde defibrillator (AED) -functies zijn te vinden op handmatige defibrillator

Handmatige defibrillatoren zijn medische apparaten die zijn ontworpen om levens te redden van patiënten bij wie de diagnose aritmie is gesteld, polsloze ventriculaire tachycardie en ventriculaire fibrillatie, en kan alleen worden bediend door professionele medisch specialisten in ziekenhuizen, ambulances, enz. Medische training is vereist om dit soort defibrillator te gebruiken, aangezien een gespecialiseerde arts het ECG-ritme van de patiënt onderzoekt en beslist of hij al dan niet een elektroshock toedient. Deze defibrillatoren, die u gewoonlijk op televisie ziet, zijn ontwikkeld met de snelle technologische vooruitgang en zijn uitgegroeid tot geautomatiseerde defibrillatoren die zonder hulp van een arts kunnen worden gebruikt.

Automatische defibrillatoren of AED's zijn slechts één type defibrillator dat tegenwoordig wordt gebruikt.

Geautomatiseerde defibrillatoren zijn elektronische apparaten die zonder medische training kunnen worden gebruikt en die zijn ontworpen om zelfs dodelijke ziekten zoals hartritmestoornissen te diagnosticeren. Naast het analyseren van het hartritme, kunnen AED's ook defibrillatie uitvoeren, zoals bij conventionele defibrillatoren.

Omdat het gemakkelijk te gebruiken is, is de volledig geautomatiseerde defibrillator is over de hele wereld populair geworden. Zelfs een gewone persoon zonder enige medische opleiding kan dit apparaat gebruiken en levens redden na een korte en eenvoudige training. Zoals de naam al aangeeft, is het gebruik van geautomatiseerde defibrillatoren heel eenvoudig. Ze begeleiden de operator door middel van hoorbare en visuele instructies en helpen de patiënt te redden door de operator tot het allerlaatste moment te begeleiden.

Externe defibrillatorapparaten zijn in tweeën verdeeld op basis van hun golfvorm en gebruik.

Volgens de golfvorm; Bifasische defibrillatoren en monofasische defibrillatoren. Het is vermeldenswaard dat er een technologisch verschil is tussen bifasische en monofasische golfvormen.

Volgens gebruik; Automatische externe defibrillator Apparaat en handmatig defibrillatorapparaat.

Cardioversie is de procedure die wordt gebruikt om een lage dosis elektrische stroom aan de patiënt toe te dienen bij ritmestoornissen zoals VT met puls, atriale fibrillatie (Af) en atriale flutter (AF). Als de ventriculaire frequentie hoger is dan 150 BPM, is dringende cardioversie vereist. De schok die moet worden afgegeven om VT met puls, Af en AF terug te brengen naar het normale sinusritme, wordt gelijktijdig met de R-golf van het QRS-complex in ECG toegepast. Dit wordt gesynchroniseerde cardioversie genoemd.

Cardioversion wordt aangebracht met een handmatige defibrillator. Gebruik de "sync" (synchronisatie) knop op de defibrillator,

De R-golf van het ECG van de patiënt wordt vastgelegd; met andere woorden, de synchronisatie met de R-golf is verzekerd. Deze procedure wordt "sync-defib" of cardioverter genoemd. De R-top wordt gezien als gemarkeerd op de monitor. Het energieniveau bij cardioversie is lager dan het energieniveau bij defibrillatie. Als deze lage dosis energie, in plaats van te worden gesynchroniseerd, wordt afgegeven zoals bij defibrillatie en tijdens de re-polarisatie van de hartcyclus, kan dit leiden tot VF. Als cardioversie tot VF leidt, moet onmiddellijk defibrillatie worden toegepast

Terwijl niet-gesynchroniseerde defibrillatie op elk punt in de hartcyclus een elektrische stroom levert, levert cardioversie een elektrische stroom op de grote R-golven of synchroon met het QRS-complex.

* Na het ontladen van elektrische energie, geeft het tweerichtingsstroom, in positieve richting en vervolgens in negatieve richting.

* Dat wil zeggen, het zendt de elektrische stroom in beide richtingen uit. In de eerste fase stroomt de stroom van de ene elektrode naar de andere, zoals in de monofasische defibrillator. In de tweede fase begint de stroom in tegengestelde richting te stromen.

* Bifasische golven bleken succesvolle defibrillatie te geven met minder energie en minder schadelijk dan monofasische golven.

* Ongewenste bijwerkingen, zoals brandwonden, zijn verminderd omdat er minder energie wordt gebruikt.

* Monofasische defibrillator stuurt de schokgolf in één richting.

* Elektrische stroom vloeit van de ene elektrode naar de andere.

* Om deze golfvorm effectief te laten zijn, moet een hoge schokgolf op de patiënt worden toegepast.

* Hoge schokgolven hebben ongewenste bijwerkingen, zoals het verbranden van de borst van de patiënt

Er is gevonden dat bifasische golfvorm succesvolle defibrillatie biedt met lagere energie en minder schadelijk dan monofasische golfvorm. Bovendien kan hetzelfde resultaat worden bereikt met een lager energieverbruik en is vastgesteld dat ongewenste bijwerkingen zoals schade aan de hartspieren en brandwonden worden verminderd. Er wordt echter nog steeds gediscussieerd over de relatie tussen voordeel en schade / effect van bifasische en monofasische golfvormen.

Wanneer het hart van de patiënt stopt of niet meer regelmatig samentrekt, geeft de defibrillator een elektrische schok af van de borstwand die het normale hartritme van de patiënt kan herstellen. Technisch gezien stopt het het hart eigenlijk voor een korte tijd, waardoor het hart zijn normale elektrische activiteit (contractie) kan voortzetten. Defibrillatoren hebben kenmerken zoals de hartslag van de patiënt, ECG-analysesystemen, de hoeveelheid zuurstof in het bloed, pacemaker of bloeddruk.

In defibrillatoren wordt gemiddeld 1500 - 2000 volt aan energie opgeladen voor 200 joule. Daarom is het niet handig om stroomparameters tussen verschillende apparaten te vergelijken. De hoeveelheid stroom die op het hart wordt aangebracht, is een functie van twee factoren: spanning en impedantie. Voor een effectieve defibrillatie moeten de toegepaste volt worden verhoogd naarmate de impedantie van de patiënt toeneemt.

Tijdens fibrillatie wordt een levensbedreigende hartritmestoornis verwijderd met een DC-puls.

De ERC (European Resuscitation Council) identificeert de afwezigheid van de oorspronkelijke ritmestoornis 5 seconden nadat de schok is afgegeven als een succesvolle defibrillatie. Anders is het noodzakelijk om een poging tot defibrillatie te vermelden die niet vaak wordt gebruikt in de gesproken taal. Dit komt omdat defibrillatie alleen kan worden verklaard als de schokafgifte succesvol is.