Defibrylator

Ręczny defibrylator to zaawansowane urządzenie podtrzymujące życie medyczne, które monitoruje rytm serca i pozwala użytkownikowi ręcznie dostosować i zszokować wybór energii. Użytkownicy ręcznych defibrylatorów to profesjonalni specjaliści, tacy jak lekarze, pielęgniarki, ratownicy medyczni. Powodem tego jest diagnoza stanu pacjenta przez łopatki ręcznego defibrylatora lub sygnał EKG z elektrod EKG. Jeśli pacjent & #8217; s Sygnał EKG jest rytmem uderzeniowym, specjalista medyczny dostosowuje wymagany poziom energii zgodnie ze stanem pacjenta i wykonuje defibrylacja proces.

* Defibrylatory ręczne są używane przez lekarza lub personel pomocniczy

* Rytm EKG jest zdefiniowany przez użytkownika, użytkownik podejmuje decyzję o defibrylacji i ładuje urządzenie i w razie potrzeby stosuje wstrząs.

* Żel elektrolityczny jest nakładany zewnętrznymi łopatkami i stosuje defibrylację na klatce piersiowej przy żądanym poziomie energii dostarczany jest prąd elektryczny.

* Funkcje automatycznego defibrylatora (AED) można znaleźć w ręcznym defibrylatorze

Defibrylatory ręczne to urządzenia medyczne zaprojektowane w celu ratowania życia pacjentom, u których zdiagnozowano arytmię, częstoskurcz komorowy bez tętna i migotanie komór, i może być obsługiwany tylko przez profesjonalnych specjalistów medycznych w szpitalach, karetkach pogotowia ratunkowego itp. Aby korzystać z tego rodzaju defibrylatora, konieczne jest przeszkolenie medyczne, ponieważ lekarz specjalista bada rytm EKG pacjenta i decyduje, czy wykonać elektrowstrząs. Te defibrylatory, które zwykle można zobaczyć w telewizji, zostały opracowane z szybkim postępem technologicznym i ewoluowały w kierunku automatycznych defibrylatorów, z których można korzystać bez pomocy lekarza.

Automatyczne defibrylatory (AED) są obecnie tylko jednym rodzajem defibrylatora.

Zautomatyzowane defibrylatory to urządzenia elektroniczne, z których można korzystać bez przeszkolenia medycznego i przeznaczone są do diagnozowania nawet śmiertelnych chorób, takich jak arytmia serca. Oprócz analizy rytmu serca, defibrylatory AED mogą również wykonywać defibrylację, podobnie jak w przypadku tradycyjnych defibrylatorów.

Ponieważ jest łatwy w użyciu, w pełni zautomatyzowany defibrylator zyskał popularność na całym świecie. Nawet zwykły człowiek bez przeszkolenia medycznego może korzystać z tego urządzenia i ratować życie po krótkim i prostym szkoleniu. Jak sama nazwa wskazuje, użycie automatycznych defibrylatorów jest bardzo proste. Prowadzą operatora przez instrukcje dźwiękowe i wizualne oraz pomagają uratować pacjenta, prowadząc operatora do ostatniej chwili.

Zewnętrzne urządzenia do defibrylacji są podzielone na dwa w zależności od kształtu fali i zastosowania.

Zgodnie z przebiegiem; Defibrylatory dwufazowe i defibrylatory jednofazowe. Warto zauważyć, że istnieje różnica technologiczna między przebiegami dwufazowymi i jednofazowymi.

Według użycia; Automatyczny defibrylator zewnętrzny Urządzenie i ręczne urządzenie do defibrylacji.

Kardiowersja jest procedurą stosowaną do dostarczania pacjentowi niskiej dawki prądu elektrycznego w zaburzeniach rytmu, takich jak VT z pulsem, migotanie przedsionków (Af) i trzepotanie przedsionków (AF). Jeśli częstość komorowa przekracza 150 BPM, konieczna jest pilna kardiowersja. Wstrząs, który ma zostać dostarczony w celu przywrócenia VT z impulsem, Af i AF z powrotem do normalnego rytmu zatokowego, stosuje się jednocześnie z falą R kompleksu QRS w EKG. Nazywa się to kardiowersją synchroniczną.

Kardiowersję wykonuje się za pomocą ręcznego defibrylatora. Używając przycisku „synchronizacja” (synchronizacja) na defibrylatorze,

Rejestrowana jest fala R EKG pacjenta; innymi słowy zapewniona jest synchronizacja z falą R. Ta procedura nazywa się „sync-defib” lub kardiowerter. Fala R jest widoczna na monitorze jako oznaczona. Poziom energii w kardiowersji jest niższy niż poziom energii w defibrylacji. Jeśli zamiast zsynchronizowana ta niska dawka energii jest dostarczana jak podczas defibrylacji i podczas ponownej polaryzacji cyklu sercowego, może to prowadzić do VF. Jeśli kardiowersja prowadzi do VF, defibrylację należy natychmiast zastosować

Podczas gdy niezsynchronizowana defibrylacja dostarcza prąd elektryczny w dowolnym punkcie cyklu serca, kardiowersja dostarcza prąd elektryczny na duże fale R lub synchronicznie z zespołem QRS.

* Po rozładowaniu energii elektrycznej daje prąd dwukierunkowy, w kierunku dodatnim, a następnie w kierunku ujemnym.

* Oznacza to, że przesyła prąd elektryczny w obu kierunkach. W pierwszej fazie prąd przepływa z jednej elektrody do drugiej, jak w jednofazowym defibrylatorze. W drugiej fazie prąd zaczyna płynąć w przeciwnym kierunku.

* Stwierdzono, że fale dwufazowe zapewniają skuteczną defibrylację przy mniejszej energii i mniej szkodliwych niż fale jednofazowe.

* Niepożądane działania niepożądane, takie jak oparzenia, zostały zmniejszone, ponieważ zużywa się mniej energii.

* Jednofazowy defibrylator wysyła falę uderzeniową w jednym kierunku.

* Prąd elektryczny przepływa z jednej elektrody do drugiej.

* Aby ten przebieg był skuteczny, pacjent musi zastosować falę uderzeniową wysokiego poziomu.

* Fala uderzeniowa na wysokim poziomie ma niepożądane skutki uboczne, takie jak spalenie klatki piersiowej pacjenta

Stwierdzono, że dwufazowy przebieg zapewnia udaną defibrylację przy niższej energii i mniej szkodliwym niż przebieg jednofazowy. Ponadto ten sam wynik można osiągnąć przy niższym zużyciu energii i zaobserwowano, że niepożądane skutki uboczne, takie jak uszkodzenie mięśni serca i oparzenia, są zmniejszone. Nadal jednak dyskutowany jest stosunek korzyści / szkody / efektu dla dwufazowych i jednofazowych fal.

Kiedy serce pacjenta zatrzymuje się lub przestaje regularnie kurczyć, defibrylator powoduje wstrząs elektryczny ze ściany klatki piersiowej, który może przywrócić normalny rytm serca pacjenta. Technicznie faktycznie zatrzymuje serce na krótki czas, pozwalając sercu kontynuować normalną aktywność elektryczną (skurcz). Defibrylatory mają takie funkcje, jak częstość akcji serca pacjenta, systemy analizy EKG, ilość tlenu we krwi, rozrusznik serca lub ciśnienie krwi.

W defibrylatorach ładuje się średnio 1500 - 2000 woltów energii za 200 dżuli. Dlatego nie jest wygodne porównywanie parametrów mocy między różnymi urządzeniami. Ilość prądu przykładanego do serca jest funkcją dwóch czynników: napięcia i impedancji. Aby uzyskać skuteczną defibrylację, wraz ze wzrostem impedancji pacjenta, należy zwiększyć zastosowane wolty.

Podczas migotania zagrażająca życiu arytmia serca jest usuwana za pomocą impulsu prądu stałego.

Europejska Rada Resuscytacji (ERC) stwierdza brak pierwotnego zaburzenia rytmu po 5 sekundach od wykonania wstrząsu jako udaną defibrylację. W przeciwnym razie należy wspomnieć o próbie defibrylacji, która nie jest powszechnie stosowana w języku mówionym. Wynika to z faktu, że defibrylację można wyjaśnić tylko wtedy, gdy udar jest skuteczny.